Tango EDF to niskobudżetowy model mojej konstrukcji u układzie „delta”, zaprojektowany w celu wypróbowania napędu turbinowego. Konstrukcja w założeniu miała być lekka ale mocna (odporna na twarde lądowania) i jednocześnie prosta w budowie. Użyte materiały to styropian, depron oraz w małej ilości balsa i listwy sosnowe. Kolory pokrycia (taśma gospodarcza) kojarzą się z flagą argentyńską, stąd nazwa „Tango”. Ponieważ to czwarty model delty wykonany przez mnie, w tym trzeci wg własnego projektu, nie spodziewałem się (poza niewiadomą, którą był dla mnie napęd EDF) jakichś większych problemów z oblotem. Wszystkie założenia sprawdziły się w praktyce, Tango lata bardzo ładnie i z powodzeniem może służyć jako trener do poćwiczenia szybkich lotów np. przed budową modeli typ „Jet” z napędem turbinowym. To co mnie zaskoczyło, to dość duży zakres prędkości lotu. Model lata bardzo szybko (co jest dość naturalne dla tego rodzaju napędu), ale daje się lecieć również wolniej (choć jest to nadal dość szybko). Nieźle szybuje, pozwala to lądować przy wyłączonym silniku. W locie silnikowym „chodzi” idealnie za dłonią, nie ma tendencji do przepadania w zakrętach, jest dość stabilny zarówno podłużnie jak i poprzecznie. Na pokazanych niżej fotkach widać start z holu gumowego, ale startuje również wyrzucony z ręki z lekkim podbiegiem. Pilotaż wymaga minimalnego doświadczenia, chodzi o zdolność do prawidłowej i jednocześnie dość szybkiej reakcji. Wkrótce zamieścimy plany i szczegółową relację z budowy. [WS]