Mojego Veloxa zbudował Krzysiek Sz. z Parczewa. Celowo nie wymieniam z nazwiska, ponieważ model jest bardzo mocno wzorowany na Orion Model Velox Revolution II (nie było to oczywiście jakieś kopiowanie w skali przemysłowej - chłopaki budowali te modele na własne potrzeby).

Konstrukcja ma już swoje lata i trochę nie nadąża za współczesnymi standardami modeli 3D, jak proporcje długość/rozpiętość 1:1 czy ilość kompozytowych wzmocnień we wnętrzu. Model ma jednak niezaprzeczalną zaletę - w stosunku do swoich rozmiarów jest lekki. Dzięki temu zadowala się jednocylindrowym silnikiem 80ccm3, który zapewnia potężny zapas mocy i co ważne pali tak mało, że pozwala latać aż do "zmęczenia pilota".

Velox był dla mnie trudnym orzechem do zgryzienia - takie trochę porywanie się z motyką na Słońce. Nie dość, że to mój pierwszy model w tej skali, to jeszcze pierwszy samolot spalinowy w ogóle (nigdy nie miałem nawet silnika żarowego). Na domiar złego odkupiony został (po bardzo atrakcyjnej cenie, dzięki Krzysiek) z uszkodzonym modułem zapłonowym i bez serw. Uzbrajając go pod siebie wymieniłem też całą elektronikę pokładową.

Dzięki pomocy "społeczności" (podziękowania dla Marcina, Darka, Krzyśka, Tomka oraz wszystkich którzy ochoczo pomagali na lotnisku w Radzyniu) udało się w końcu ulotnić ten piękny model.

Veloxem wykonałem do tej pory 13 lotów. Dla "zawodowców" to zaledwie 13 lotów, dla mnie każdy z nich był dużym przeżyciem. Co do właściwości lotnych - jak na razie model "umie" wszystko to co umie pilot i na pewno jeszcze długo tak zostanie. Samolot lata bardzo poprawnie, ładnie ląduje, jak juz wspomniałem ma duży zapas mocy, dobrze reaguje na lotki w zawisie. W rolling harrierze zachowuje się jak jakaś pianka - jest bardzo "responsywny", podąża za drążkiem jak w symulatorze. Nie czuć w ogóle rozmiaru i wagi. Oczywiście miałbym inne odczucia próbując tego nad samą ziemią, ale na to jeszcze niestety odwagi brak.

Oblot po zmianie wyposażenia (29.08.2020)

Próba Rolling Harrier (26.09.2021)